Tek Eliyle Miniklere Atkı Örüyor

 
17 Ağustos 1999 depreminde iki çocuğunu kaybeden Koşal, 3 gün kaldığı enkazın altından çıktıktan sonra bir kolu ve bir bacağını kaybetti. Asya Koşal, "Uzuvlarım kesildiği için hep ağrılarım var. Kronik ağrı hastasıyım. Engelli olmama rağmen bu işi bırakmadım. Hala örüyorum ve aklım ağrılarıma takılmıyor" dedi.
Örgü gruplarından tanışan yaklaşık 50 kadın, Hakkari'deki 125'i kız, 135'i erkek toplam 260 öğrencinin soğukta üşümemesi için kolları sıvadı. İki çocuğu ve eşinin hayatını kaybettiği 17 Ağustos 1999 Gölcük depreminde enkazdan 3'üncü günde çıkarılan Koşal, yıllar sonra İzmir'de kendisine yeni bir hayat kurdu. 
Tek eli ile örgü ören Koşal, sosyal medya üzerinden bir araya gelen gruplara katılarak ördüklerini ihtiyaç sahibi çocuklara bağışlıyor.

 
"ONLARI UNUTMAM MÜMKÜN DEĞİL"
İlmik atarak kendisine terapi uyguladığını söyleyen Koşal şöyle konuştu:
"Uzuvlarım kesildiği için hep ağrılarım var. Kronik ağrı hastasıyım. En son Ege Üniversitesi Hastanesi'nde omurilik pili taktırdım ama Milanobet o da bir çare olmadı. Depremden önce iki elim vardı. Çok farklı şeyler de örüyordum. Engelli olmama rağmen bu işi bırakmadım. Hala örüyorum ve aklım ağrılarıma takılmıyor. Hem boş durmamış oluyorum. Ürettiklerimin beğenilmesini de seviyorum. Depremin üzerinden 20 yıl geçti ama yaşadıklarım hala taze, bugün olmuş gibi. İşin içine evlat acısı girdi. Allah kimseye göstermesin, kaldırması güç bir sınav. Yıl dönümünde her yıl mezarlığa gidiyorum. Onları unutmam mümkün değil."

ÖREMEYEN İSE İP BAĞIŞLIYOR
'Marifetli Hanımlar' ve 'İzmir Örgü Sevenler' gruplarına üye 5 bine yakın kadın bulunduğunu belirten Fadime Türkeli de, "Sadece çocuklara değil yaşlılara, huzurevlerine gerekirse askerlere de atkı bere gönderiyoruz. İp bağışı yapanlar var. Yünleri paylaşıyoruz. 1- 1.5 ay sonra buluşuyoruz. Ördüklerimizi bir araya getirip, kargoluyoruz. Bu kış ilk kez buluştuk. 3 yıldır birbirimizi tanıyoruz" dedi.